5 Eylül 2009 Cumartesi

yürekten gülerekten yürümek


insanlar neden benim aşkı aradığımı düşünüyorlar ki? aramıyorum ben aşkı. kendime bir kastım yok, hayatımdan memnun olduğumu düşünüyorum. hayattan memnun olmak mı, hah! işte buna gülersin!! hatta benim o tür şeylere karşı bir arayışım yok. bak özellikle belirtiyorum ki yok. aile olabildiğimizde bir gün ailemi seveceğim. bunu kalpten diledim.


söylemek istediklerim hep tek bir şey. çok şey söylemem ben. hiç kendinden bıktığın oldu mu? şimdi şöyle bir şey ki asla uzun cümleler kurmam ben konuşurken. yani tercih sebebi değil bu. toparlayamama meselesi. ederlezi ederlezi.


ve ben kendimi hiç toparlayamadım biliyor musun?
ve ben kendimi hiç toparlayamadım biliyor musun?
ve ben kendimi hiç toparlayamadım biliyor musun?
ve ben kendimi hiç toparlayamadım biliyor musun?
ve ben kendimi hiç toparlayamadım biliyor musun?
ve ben kendimi hiç toparlayamadım biliyor musun?
ve ben kendimi hiç toparlayamadım biliyor musun?
ve ben kendimi hiç toparlayamadım biliyor musun?
ve ben kendimi hiç toparlayamadım biliyor musun?



*ada vapuru yandan çarklıı
bayraklar dolanmış cafcaflı..


simitçi, kahveci, gazooozcu..

3 yorum:

dred dedi ki...

aşkı bulunca zaten daha da dağılıyosun...
toparlanmak, boşuna toparlama, nasıl olsa ekrar dağılıyosun... bırak dağınık kalsın!

Deniz dedi ki...

ayyynen öyle, huzurum bozuluyor birinden hoşlanınca. niçin eşeğin aklına karpuz kabuğunu düşüreyim ki bilerek.

dred dedi ki...

bilerek olsa neyse, bilmeyerek oluveriyo işte...