mihail sustu, bir sigara daha sardı ve tekrar adrian'ın gözleri içine bakarak birdenbire sordu:

- özgürlüğünü kaybettiğin oldu mu hiç?

- hayır, hiç olmadı.

- günün birinde, bir an için kaybetmeni isterdim... bizim gibi insanlar için bu, hayati bir zorunluluktur: memlketinden dışarı ayak atmamış adam ne memleketini tanır, ne de başka yerleri, özgürlüğünü hiç kaybetmemiş olan nefsinin iyi yanları gibi kusurlarından da habersizdir. ah, bu zalim dünyada her şey mükemmel değildir ama, hissetmek, dengeyi altüst edinceye kadar hissetmek iyi şeydir!