olumlu geçen bir iş görüşmesinin dönüşünde
saat 11:00 sularında,
eskimiş asfalt mavisi nasıldır bilirsiniz,
öylesine bir mavinin üzerinde
sokaklarda birkaç pisi pisi bile yokken,
perdelerin arkasındaki insanlığın bedeni uyandırılamamış
ve
yüzü daha mahmurluğun ağırlığındayken gözleri yarı aralı, ben
zindeliğin ayıklığında
evimin perdelerinin arkasındaki kendi insanlığıma
elimde anahtarım,
omuzumda yeşil bir çanta,
üzerimde kısa bir ceket ile daracık keten bir siyah pantolonun içinde
kıvırta kıvırta kıçımı,
yürekten gülümseyerekten yaklaşmayı
yerinde buluyorum, naif.
tanrım!
yalnızım sevimliyim ve.