ve

olumlu geçen bir iş görüşmesinin dönüşünde

saat 11:00 sularında,

eskimiş asfalt mavisi nasıldır bilirsiniz,

öylesine bir mavinin üzerinde

sokaklarda birkaç pisi pisi bile yokken,

perdelerin arkasındaki insanlığın bedeni uyandırılamamış

ve

yüzü daha mahmurluğun ağırlığındayken gözleri yarı aralı, ben

zindeliğin ayıklığında

evimin perdelerinin arkasındaki kendi insanlığıma

elimde anahtarım,

omuzumda yeşil bir çanta,

üzerimde kısa bir ceket ile daracık keten bir siyah pantolonun içinde

kıvırta kıvırta kıçımı,

yürekten gülümseyerekten yaklaşmayı

yerinde buluyorum, naif.

tanrım!

yalnızım sevimliyim ve.