birine aptal dememek korkaklık değildir. insanlar(bazıları) aptal demezler. az da olsa insanların tevazuları vardır. tevazularından(nadir de bulunsa) dolayı demezler. hata yapabileceklerini bilirler.
ama sen, sen niçin insan olmaktan bu denli korkuyorsun?
insan niçin varolduğunun hesabını tutar ki her an? ya da tutmak zorunda mıdır? tamam, varoluşunun nedenini mutlak suretle sorgulamalıdır. fakat benim gibi her an, her fikirde ve olur olmaz her fikrin ne için zihnine düşmesine varacak kadar yapmamalıdır bu eylemi. yoksa ne oluruz?
deli.
sizin de aranızda benim gibiler var mıdır? normal nedir? her duruma kılıf uyduran o sahtekâr normal nedir?
boktan bir durumdur. hepsi bu bebeğim. benim bebeğim.
düşünmekten ipin ucunu kaçırınca sonraya bir şey kalmıyor. belki yine o kapımı çalarlar sonra.
ha bir de;
düşman şairler kardeş şiirler yazar.
demeden geçemeyeceğim.
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
3 yorum:
Kendini tasdik etme cesareti,kişinin kendi şeytani derinligini tasdik etme cesaretini icermelidir.
P.Tillich, The Courage to Be, 1952
Gercek bir sanatcı duyarlılığı, çirkinlikleri, aptallıkları,iki yüzlülükleri,sömürüleri, kısaca hayatın tüm acılarını, normal diye adlandırdığımız çogunluktan daha derin ve doğru algılar. Bu algılama ve onu yapıtlarına ilişkilerine yansıtma yeteneği ile farklılaşır ve yalnızlaşır.
Bir yandan normal insanların standardına indirgenmiş bir dünya ile dogal ve sosyal irtibatını surdurme gerekliliği içindeyken, öte yandan kendisini üstün ve farklı kılan bu acı duyarlılıktan vaz gecmek istemeyişinin mücadelesi içinde kıvranır durur.
Belkide onun duyarlılığı normallerin delilik diye tanımladığı! bir beyinsel farklılıktır. Yada onun üstün yeteneğinin doğal özelliğidir.
Bu acı veren çelişkiyle yasayabilen dehalar,doğal yaşamları suresince, normal insanlığa rağmen ginede insanlik için üretirler. Hatta sonraki benzerlerine de bu çelişkilerinde yalnız olmadıkları mesajını vererek,onların acılarını azaltırlar.
Herhalde en saygın eser ve sabır, onlarınkidir evrende.
ne sanatçıymış be.
hah!
Yorum Gönder