rahat bırak beni deyip siktir olup gidiyordu. sonra dönüyordu. yine dönecekti, biliyordum. ama rahat bırakmak istemiyordum. niçin? ben salak mıydım, hiç anlamıyordum. acı çektiğim kadar çektirmesini ve kıvrandırmasını da öğrenmiştim ve aman vermiyordum.
AMANN!
vermezdim, ben öyleydim.
bencildim. Aslan burcuyum; şehvetim de, vermeyişim de, kaybediş ve kazanışım da büyük, 'öyle olmalı' güdümle tırmalıyordum. tırmalanan yer ha onun götü ha benim kollarım olsun, ne ki? kendimi kollarımla sarmalar, tırnaklarımı kollarıma geçirir sarmalayışımdan kendimi kurtatır gibi ellerimi aşağıya doğru çekip .. sus tamam salak.
geceliğimin sonuna yolculuk. alın size oyun yaptım. tumblr çıkmışken blogspotta dolanan, takip edenleri seviyom.
koca kız oldum, öpüşelim mi?
2 Temmuz 2012 Pazartesi
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
5 yorum:
İyiymiş.
Hani bir yaratımın oluşmasında illaki yaşanmış-lıklar değildir neden ama bazen de yaşanmış-lıklar etken... Değil mi?
Aman verme şekerim!
Hele ki söz konusu bir erkekse :)
Değerli blog kullanıcısı siteniz hakkında çok olumlu tepkiler görüyoruz Tuzla halı yıkama olarak paylaşımlarınızı ve makalelerinizin devamını diler teşekkür ederiz...
söz konusu bir erkekse.. işte bilemedim şimdi.
Küçük bir kız iken kadınlara erkeklerden daha çok ilgi duyduğum için suçluluk duyardım.
Yorum Gönder